Op Flakkee zeggen we: hoage boamen vangen veul wind.
Ik woon er zelf al twintig jaar niet meer.
Maar ik kom er graag en ben er trots op dat ik van Flakkee kom.
Ik deel even mijn gedachten.
Er is iets ontstaan dat niet klopt.
Het hele woord HOOGbegaafd.
Dat woord is ooit ook maar bedacht.
Wat werd toendertijd verondersteld dat zo hoog is?
Het gaat om een hoog IQ?
En dat kunnen we meten, gelukkig.
Dat kopt niet, echt niet, niet altijd.
Wat het onnodig ingewikkeld maakt, omdat het niet klopt.
Een (vermoedelijk) hoogbegaafde op een hoog voetstuk plaatsen.
Qua hoge verwachtingen…
Hoge bomen vangen immers veel wind.
Het is herfst, het waait veul.
Hoeveel (tegen)wind treft het hoogbegaafde kind?
Hoeveel wind moet het incasseren?
Het kind heeft er zelf niet om gevraagd.
Niet om die wind, niet om het hoogbegaafde.
Laten we meebewegen.
Stop met meten of die boom hoog of laag is.
Stop alsjeblieft met meten om te weten in welk hokje dit kind kunt stoppen.
Beweeg mee met de behoefte van elk kind.
De wind en de herfst, je kan er zo heerlijk mee spelen.
Gehoord en gezien worden en ertoe doen.
Dat zijn de wortels, dat is de basis.
Van daaruit bekeken zal je eens zien hoe mooi die boom groeit en in beweging is.
Ik wens het elk kind toe, samen met degene die dichtbij hem of haar staat.
Voeden met aandacht en begrip.
Dan kan die boom, hoog of laag gewoon groeien.
